pcnl

معرفی

عمل PCNL (پِرکوتانئوس نِفرولیتوتومی) یک روش جراحی کمتر تهاجمی است که برای برداشتن سنگ‌های کلیه استفاده می‌شود. در این روش، جراح با ایجاد یک برش کوچک در کمر و از طریق پوست به کلیه دسترسی پیدا کرده و سنگ‌ها را با استفاده از یک لوله نازک و ابزارهای مخصوص خارج می‌کند. PCNL معمولاً برای سنگ‌های بزرگ‌تر از 2 سانتی‌متر و سنگ‌هایی که با روش‌های غیرتهاجمی‌تر مانند ESWL (شوک‌ویو تراپی) قابل درمان نیستند، پیشنهاد می‌شود.

علائم بیماری

بیمارانی که به سنگ‌های بزرگ کلیه مبتلا هستند، معمولاً با علائم زیر روبه‌رو می‌شوند:

درد شدید در پهلو یا کمر: که ممکن است به شکم یا کشاله ران انتشار یابد.

خون در ادرار (هماچوری): که ممکن است به دلیل وجود سنگ‌ها و آسیب به بافت کلیه رخ دهد.

عفونت‌های ادراری مکرر: سنگ‌های بزرگ می‌توانند منجر به عفونت‌های مکرر شوند.

تهوع و استفراغ: در برخی موارد، بیماران به دلیل انسداد مجاری ادراری با تهوع و استفراغ مواجه می‌شوند.

تب و لرز: نشانه‌ای از عفونت در کلیه‌ها و مجاری ادراری.


فرایند مورد انتظار

قبل از عمل، بیماران معمولاً تحت آزمایش‌های متعددی قرار می‌گیرند تا وضعیت کلیه‌ها و مجاری ادراری‌شان مشخص شود. مراحل این عمل شامل موارد زیر است:

1. آمادگی بیمار: بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد و پزشک با استفاده از تصاویر رادیولوژی موقعیت دقیق سنگ‌ها را شناسایی می‌کند.


2. ایجاد برش کوچک: پزشک برشی کوچک در ناحیه کمر ایجاد می‌کند تا به کلیه دسترسی پیدا کند.


3. استفاده از نفروسکوپ: از این دستگاه برای برداشتن و خارج کردن سنگ‌ها استفاده می‌شود. نفروسکوپ به پزشک امکان مشاهده سنگ‌ها را می‌دهد و با ابزارهای کوچک سنگ‌ها برداشته می‌شوند.


4. استفاده از کتتر یا استنت: برای جلوگیری از انسداد و تسهیل در جریان ادرار، ممکن است کتتر یا استنت در کلیه بیمار قرار داده شود.


5. پس از عمل: بیمار به بخش مراقبت‌های پس از عمل منتقل می‌شود و تحت نظر قرار می‌گیرد.



توصیه های پرستاری

پرستاران نقش مهمی در بهبود وضعیت بیمار پس از عمل دارند و باید توصیه‌های زیر را رعایت کنند:

مدیریت درد: بیماران پس از عمل ممکن است دچار درد شوند؛ بنابراین پرستار باید داروهای ضد درد تجویز شده را به موقع به بیمار ارائه دهد.

پیشگیری از عفونت: با توجه به اینکه در این عمل برشی در پوست ایجاد می‌شود، پرستاران باید از تمیز و استریل بودن محل برش اطمینان حاصل کنند.

نظارت بر علائم حیاتی: پرستاران باید علائم حیاتی بیمار از جمله دما، فشار خون و میزان ادرار را مرتب بررسی کنند.

حمایت از بیمار: ارائه حمایت روانی به بیمار و اطمینان از درک او نسبت به روند بهبودی بسیار حائز اهمیت است.


آموزش به بیمار

آموزش به بیمار پس از عمل PCNL می‌تواند به بهبود سریع‌تر او کمک کند و خطر عوارض را کاهش دهد. توصیه‌هایی که باید به بیمار آموزش داده شود شامل موارد زیر است:

مصرف مایعات: بیمار باید مقدار زیادی مایعات بنوشد تا به دفع سنگ‌ها و جلوگیری از تشکیل مجدد آنها کمک شود.

پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین: بیمار باید تا چند هفته پس از عمل از انجام فعالیت‌های سنگین خودداری کند.

رعایت بهداشت فردی: بیمار باید محل برش را تمیز نگه دارد و دستورات پرستاری را رعایت کند تا از عفونت جلوگیری شود.

مشاهده علائم هشدار: بیمار باید از علائمی همچون تب، درد شدید، و خونریزی مطلع باشد و در صورت مشاهده این علائم به پزشک مراجعه کند.


عمل PCNL یک روش کم‌تهاجمی برای بیماران با سنگ‌های بزرگ کلیه است که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک کند. معرفی

عمل TURP (Transurethral Resection of the Prostate) یا جراحی رزکسیون ترانس‌اورتریک پروستات، یک روش جراحی کم‌تهاجمی برای برداشتن بخشی از بافت پروستات است. این عمل معمولاً برای درمان بزرگی پروستات یا هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) انجام می‌شود، که می‌تواند موجب انسداد مسیر خروجی مثانه و ایجاد مشکلات ادراری در مردان مسن شود. در این روش، جراح از طریق مجرای ادرار به پروستات دسترسی پیدا کرده و بافت اضافی را برمی‌دارد، بدون نیاز به برش در پوست.

علائم بیماری

بیمارانی که با هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات مواجه هستند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

مشکلات در شروع ادرار: این افراد ممکن است برای شروع ادرار به فشار بیشتری نیاز داشته باشند.

جریان ضعیف ادرار: جریان ادرار در این افراد ممکن است ضعیف و با قطعی و وصلی همراه باشد.

تکرر ادرار، به ویژه در شب: افراد مبتلا ممکن است نیاز مکرر به ادرار کردن داشته باشند، به خصوص در شب.

احساس عدم تخلیه کامل مثانه: پس از ادرار، ممکن است احساس کنند مثانه به طور کامل تخلیه نشده است.

سوزش و درد در هنگام ادرار: در برخی موارد، ممکن است این بیماران احساس درد یا سوزش هنگام ادرار کنند.


فرایند مورد انتظار

عمل TURP تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی نخاعی انجام می‌شود و شامل مراحل زیر است:

1. آماده‌سازی بیمار: بیمار تحت بیهوشی یا بی‌حسی قرار می‌گیرد و جراح از طریق ابزارهای مخصوص به پروستات دسترسی پیدا می‌کند.


2. وارد کردن رکتوسکوپ: جراح از طریق مجرای ادرار، رکتوسکوپ (ابزار مخصوص برای برداشت بافت پروستات) را وارد می‌کند.


3. برداشتن بافت اضافی پروستات: جراح بافت اضافی پروستات را که باعث انسداد جریان ادرار شده است، با استفاده از ابزارهای الکتریکی برمی‌دارد.


4. استفاده از کتتر: برای کمک به تخلیه ادرار و جلوگیری از لخته شدن خون، پس از عمل یک کتتر (سوند) در مجرای ادرار قرار می‌گیرد.


5. پایان عمل و انتقال به بخش مراقبت‌های پس از عمل: بیمار پس از عمل به بخش مراقبت‌های پس از عمل منتقل می‌شود و تحت نظر قرار می‌گیرد.



توصیه‌های پرستاری

پرستاران نقشی کلیدی در بهبود وضعیت بیمار پس از عمل TURP دارند و باید نکات زیر را رعایت کنند:

مدیریت درد و ناراحتی: پرستاران باید داروهای تجویز شده برای کنترل درد را به موقع به بیمار ارائه دهند.

پیشگیری از خونریزی: بیماران ممکن است بعد از عمل دچار خونریزی در ادرار شوند؛ پرستاران باید از وضعیت کتتر و مایعات دریافتی و دفعی بیمار نظارت داشته باشند.

نظارت بر میزان ادرار: پرستاران باید به میزان و رنگ ادرار بیمار دقت کنند و تغییرات غیرعادی را به پزشک گزارش دهند.

حفظ تمیزی و استریل بودن محل کتتر: برای جلوگیری از عفونت، پرستاران باید محل کتتر را تمیز نگه داشته و به بیمار کمک کنند تا از عفونت در ناحیه ادراری پیشگیری شود.

حمایت روانی و مشاوره به بیمار: به بیماران کمک شود تا با فرآیند بهبودی آشنا شوند و از نگرانی‌هایشان کاسته شود.


آموزش به بیمار

بیماران پس از عمل TURP نیاز به آموزش‌های خاصی دارند تا از بروز عوارض جلوگیری کنند و سریع‌تر بهبود یابند. نکات مهمی که باید به بیماران آموزش داده شود عبارتند از:

مصرف مایعات: بیمار باید مقدار زیادی آب بنوشد تا ادرار رقیق شده و خطر عفونت و لخته شدن کاهش یابد.

پرهیز از فعالیت‌های سنگین: بیمار باید تا چند هفته از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت‌های شدید بدنی خودداری کند.

رعایت بهداشت فردی و محل کتتر: به بیمار آموزش داده شود تا محل کتتر را تمیز نگه داشته و از هرگونه فشار به آن پرهیز کند.

آگاهی از علائم هشدار: به بیمار توضیح داده شود که در صورت مشاهده خونریزی شدید، تب، درد شدید و یا تغییر در جریان ادرار، به پزشک مراجعه کند.

پرهیز از مصرف کافئین و الکل: مصرف الکل و کافئین می‌تواند تحریک مثانه را افزایش دهد، بنابراین بهتر است از این نوشیدنی‌ها اجتناب کند.


عمل TURP به بیماران مبتلا به هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات کمک می‌کند تا کیفیت زندگی بهتری داشته باشند و از مشکلات ادراری رهایی یابند. معرفی

عمل THA (Total Hip Arthroplasty) یا جراحی تعویض کامل مفصل ران، روشی جراحی برای جایگزینی مفصل آسیب‌دیده ران با یک مفصل مصنوعی (پروتز) است. این عمل معمولاً برای بیمارانی که دچار آرتروز شدید، روماتیسم مفصلی، نکروز آواسکولار یا آسیب‌های شدید مفصل ران شده‌اند انجام می‌شود. هدف از این عمل کاهش درد، بهبود دامنه حرکت و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. مفصل مصنوعی معمولاً از فلزات، پلاستیک‌های قوی یا سرامیک ساخته می‌شود که عملکرد و تحرک طبیعی مفصل را شبیه‌سازی می‌کند.

علائم بیماری

بیمارانی که نیاز به تعویض مفصل ران دارند، معمولاً علائم زیر را تجربه می‌کنند:

درد شدید و مزمن در ناحیه لگن و ران: این درد ممکن است به مرور زمان شدیدتر شود و با داروهای مسکن معمولی کاهش نیابد.

کاهش دامنه حرکتی: بیمار ممکن است در انجام فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن، خم شدن یا نشستن دچار مشکل شود.

خشکی و سفتی مفصل ران: به‌ویژه هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از نشستن طولانی‌مدت.

التهاب و تورم در مفصل ران: که می‌تواند به خاطر ساییدگی مفصل یا التهاب ناشی از آرتروز باشد.

ناتوانی در تحمل وزن بر روی پا: که معمولاً به دلیل تخریب مفصل و درد شدید ایجاد می‌شود.


فرایند مورد انتظار

عمل THA تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی نخاعی انجام می‌شود و شامل مراحل زیر است:

1. آماده‌سازی بیمار: بیمار به بخش جراحی منتقل شده و تحت بیهوشی قرار می‌گیرد.


2. برش جراحی: جراح برشی در ناحیه ران ایجاد می‌کند تا به مفصل دسترسی پیدا کند.


3. برداشتن قسمت‌های آسیب‌دیده مفصل: قسمت‌های تخریب‌شده و ساییده‌شده مفصل ران، شامل سر استخوان ران و سطح مفصلی لگن، برداشته می‌شود.


4. قرار دادن پروتز مفصل: جراح پروتز مفصل ران را در جایگزین مفصل آسیب‌دیده قرار می‌دهد. این پروتز شامل یک سر کروی و یک کاسه می‌باشد که اجازه می‌دهد مفصل به‌صورت طبیعی حرکت کند.


5. بستن زخم و انتقال به بخش مراقبت‌های پس از عمل: پس از اتمام جراحی، زخم با بخیه بسته می‌شود و بیمار به بخش مراقبت‌های بعد از عمل منتقل می‌شود.



توصیه‌های پرستاری

پرستاران نقش مهمی در مراقبت و بهبود وضعیت بیمار پس از عمل THA دارند و باید نکات زیر را رعایت کنند:

مدیریت درد و داروها: پرستاران باید داروهای مسکن و ضدالتهابی تجویز شده را به موقع به بیمار ارائه دهند و از راحتی بیمار اطمینان حاصل کنند.

پیشگیری از عفونت: محل جراحی باید تمیز و استریل نگه داشته شود و پرستاران باید زخم را به طور منظم بررسی کنند.

پیشگیری از آمبولی و ترومبوز: پرستاران باید به بیمار کمک کنند تا حرکت‌های خفیف پا را انجام دهد و از جوراب‌های ضد ترومبوز و داروهای ضد انعقاد استفاده کند.

کمک به تحرک تدریجی: پس از جراحی، پرستاران با همکاری فیزیوتراپیست، به بیمار در حرکت‌های تدریجی و استفاده از واکر یا عصا کمک می‌کنند.

نظارت بر علائم حیاتی: پرستاران باید به طور منظم علائم حیاتی بیمار را بررسی کنند و تغییرات غیرعادی را گزارش دهند.


آموزش به بیمار

آموزش به بیمار پس از عمل THA نقش مهمی در بهبودی و جلوگیری از عوارض دارد. توصیه‌های مهم به بیمار شامل موارد زیر است:

حرکت‌های محدود و اجتناب از خم کردن بیش از حد مفصل: بیمار باید از خم کردن مفصل ران بیش از ۹۰ درجه خودداری کند و از حرکات چرخشی شدید پرهیز کند.

استفاده از ابزارهای کمکی: بیمار باید از واکر، عصا یا ابزارهای کمکی دیگر برای کاهش فشار بر روی مفصل جدید استفاده کند.

پرهیز از نشستن بر روی صندلی‌های کوتاه: بیمار باید از صندلی‌های بلند استفاده کند تا فشار کمتری بر روی مفصل ران وارد شود.

رعایت بهداشت زخم: بیمار باید محل جراحی را تمیز نگه داشته و به دستورالعمل‌های پزشک برای مراقبت از زخم توجه کند.

شروع تمرینات فیزیوتراپی: برای بهبود حرکت و تقویت عضلات، بیمار باید تحت نظر فیزیوتراپیست تمرینات ورزشی سبک و مناسب را آغاز کند.

آگاهی از علائم هشدار: بیمار باید از علائمی مانند درد شدید، تب، تورم غیرعادی و تغییر در حرکت مفصل آگاه باشد و در صورت مشاهده این علائم به پزشک مراجعه کند.


عمل THA به بیماران کمک می‌کند تا کیفیت زندگی بهتری داشته باشند و از درد و مشکلات حرکتی ناشی از تخریب مفصل ران رهایی یابند.